هیچوقت نفهمیدم یک اوتیس صدای اطراف رو اون طور که هست می شنوه و ما که نمی شنویم فکر می کنیم که اونها بیمارند یا اینکه اونها واقعا بیمارند و دچار نوعی توهمند. اما گاهی در صحبت با آدم های عادی احساس اوتیس بودن بد جوری آزارم می ده، انگار توضیح ساده ترین مسائل برای بعضیها احتیاج به ساعت ها بحث داره و گر نه موفق نمی شی که حرفت رو بزنی تازه اگر فکر نکنند که تو دیوانه ای!!!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر